Dutch/Example 13

Tempo doeloe (or tempo dulu in Bahasa Indonesia) is a term that means something like the Old Days and it mostly refers to the days of Dutch colonial rule before the Japanese invasion of 1942. This video gives you a glimpse of what Batavia (now: Jakarta), the capital of the erstwhile Dutch East Indies, looked like about a year before peaceful Tempo Doeloe came to a violent end. There had been Dutch people living in what was to become Indonesia for many generations. Some already came to the Netherlands around 1950 after the Dutch were forced to throw in the towel on a brutal and cruel War of Independence that it fought against the Indonesians. The last Dutch people to remain in Indonesia were expelled in 1957 and saw all their possession and businesses nationalized at that time. Some had preciously few ties with the cold rainy country they had to learn to call home. They spoke their own variety of Dutch with a verrry rrringing and rrrolling R that you can hear sung by Wieteke van Dort, a Dutch artist who was amongst the exiles of '57. She created the character of 'Tante Lien' an elderly woman from the Dutch East Indies with which she was very successful on television, not just under the Indische Nederlanders.

Study the text of the following two songs and go see the video. The first song describes the culture shock people had when arriving from the Tropics.

Wieteke van Dort as Tante Lien

refrain:

Geef mij maar nasi goreng met een gebakken ei

Wat sambal en wat kroepoek en een goed glas bier erbij

Geef mij maar nasi goreng met een gebakken ei

Wat sambal en wat kroepoek en een goed glas bier erbij

Toen wij repatrieerden uit de gordel van smaragd

Dat Nederland zo koud was hadden wij toch nooit gedacht

Maar 't ergste was 't eten.

Nog erger dan op reis

Aardapp'len, vlees en groenten en suiker op de rijst

refrain

Geen lontong, sate babi, en niets smaakt hier pedis

Geen trassi, sroendeng, bandeng en geen tahoe petis

Kwee lapis, onde-onde, geen ketella of ba-pao

Geen ketan, geen goela-djawa, daarom ja, ik zeg nou

refrain

Ik ben nou wel gewend, ja aan die boerenkool met worst

Aan hutspot, pake klapperstuk, aan mellek voor de dorst

Aan stamppot met andijwie, aan spruitjes, erwtensoep

Maar 't lekkerst toch is rijst, ja en daarom steeds ik roep

refrain

The second song is about a beautiful girl with a very specific taste.

Op Ambon woont een meisje

waar iedereen van zingt

Omdat ze heel erg mooi is

En ook om wat ze drinkt

Reeds toen ze nog geen drie was

En mama vroeg aan haar

Wat wil je nu eens drinken

Had zij haar antwoord klaar

Refrain

Ik wil klapper klappermelk met suiker

Want iets anders lust ik niet

Ik wil klapper klappermelk met suiker

Want iets anders lust ik niet

Ik wil geen appelsap of limonade

Thee en koffie laat ik staan

En chocolademelk of orangeade

smaken mij als levertraan

Ik wil klapper klappermelk met suiker

Want iets anders lust ik niet

En dat is zo gebleven

Ze is nu achttien jaar

Een jongen is gekomen

En hij houd veel van haar

Doch als hij met haar uitgaat

Is hij niet erg content

Steeds als hij om een kus vraagt

Zegt zij op dat moment

Refrain

This article is issued from Wikibooks. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.